De planhorizon van het Omgevingsplan uit 2006 loopt in 2015 ten einde. Tijd voor een nieuws, strategisch plan. Maar hoe maakt een provincie plannen anno 2015? Er is sprake van een andere werkelijkheid. De toekomst is minder voorspelbaar toekomst en de ‘maatschappij’, toont in toenemende mate eigenaarschap voor maatschappelijke vraagstukken. De rol van de overheid voor de inrichting en functioneren van de maatschappij is relatief. Alleen in wederkerigheid tussen partijen zijn gewenst ontwikkelingen in gang te zetten. Maar wat zijn de strategische lange termijn ontwikkelingen, waar Flevoland zich op moet voorbereiden?
Omgevingswet
Het toeval wil dat net in ditzelfde jaar de nieuwe Omgevingswet door de Tweede Kamer wordt goedgekeurd. Deze wet bundelt 26 bestaande, sectorale wetten voor onder meer bouwen, milieu, water, ruimtelijke ordening en natuur. Binnen de nieuwe wet zullen overheden veel meer ‘opgavegericht’ moeten gaan werken in tegenstelling tot een sectorale aanpak. Van buiten naar binnen: dus niet langer staan de vraagstukken die de provinciale beleidsmakers identificeren boven aan de lijst, maar de vraagstukken die in gezamenlijkheid door de partijen in Flevoland worden herkend.
Dit alles vraagt om een nieuwe basis voor de doorontwikkeling van Flevoland: de Omgevingsvisie Flevoland (OVF).
Het coalitieakkoord 2015-2019 over de Omgevingsvisie:
“We gaan een integrale omgevingsvisie opstellen voor het gehele gebied. Daarin schetsen we een langetermijnvisie voor Flevoland en onze doelen en prioriteiten voor de ruimtelijk- economische ontwikkeling. Zo leggen we een nieuwe basis voor de ontwikkelkracht van de provincie. Dat doen we niet alleen. We kiezen voor uitnodigingsplanologie en voor een eigentijdse en innovatieve aanpak om de Omgevingsvisie samen met onze omgeving tot stand te brengen en uit te voeren.
De planhorizon van het Omgevingsplan uit 2006 loopt in 2015 ten einde. Tijd voor een nieuws, strategisch plan. Maar hoe maakt een provincie plannen anno 2015? Er is sprake van een andere werkelijkheid. De toekomst is minder voorspelbaar toekomst en de ‘maatschappij’, toont in toenemende mate eigenaarschap voor maatschappelijke vraagstukken. De rol van de overheid voor de inrichting en functioneren van de maatschappij is relatief. Alleen in wederkerigheid tussen partijen zijn gewenst ontwikkelingen in gang te zetten. Maar wat zijn de strategische lange termijn ontwikkelingen, waar Flevoland zich op moet voorbereiden?
Omgevingswet
Het toeval wil dat net in ditzelfde jaar de nieuwe Omgevingswet door de Tweede Kamer wordt goedgekeurd. Deze wet bundelt 26 bestaande, sectorale wetten voor onder meer bouwen, milieu, water, ruimtelijke ordening en natuur. Binnen de nieuwe wet zullen overheden veel meer ‘opgavegericht’ moeten gaan werken in tegenstelling tot een sectorale aanpak. Van buiten naar binnen: dus niet langer staan de vraagstukken die de provinciale beleidsmakers identificeren boven aan de lijst, maar de vraagstukken die in gezamenlijkheid door de partijen in Flevoland worden herkend.
Dit alles vraagt om een nieuwe basis voor de doorontwikkeling van Flevoland: de Omgevingsvisie Flevoland (OVF).
Het coalitieakkoord 2015-2019 over de Omgevingsvisie:
“We gaan een integrale omgevingsvisie opstellen voor het gehele gebied. Daarin schetsen we een langetermijnvisie voor Flevoland en onze doelen en prioriteiten voor de ruimtelijk- economische ontwikkeling. Zo leggen we een nieuwe basis voor de ontwikkelkracht van de provincie. Dat doen we niet alleen. We kiezen voor uitnodigingsplanologie en voor een eigentijdse en innovatieve aanpak om de Omgevingsvisie samen met onze omgeving tot stand te brengen en uit te voeren.
